آستيگماتيسم (astigmatism) يك نقص در انحنای قرنیه یا عدسی چشم است که به راحتى قابل درمان است و باعث تارى ديد مى‌شود.
آستيگماتيسم هنگامى به وجود مى آيد كه لايه خارجى و شفاف جلوى چشم يعنى قرنيه يا عدسى چشم كه درون چشم قرار دارد، انحنايش در يك جهت كمى متفاوت از انحنايش در جهت ديگر است. به اين ترتيب سطح قرنيه يا عدسى در بعضى نواحى مسطح‌تر يا منحنى‌تر از نواحى ديگر است. بنابراین در این اختلال بعضی از شعاع های نورانی یکدیگر را روی شبکیه قطع می کنند و بعضی دیگر در جلو یا عقب شبکیه تلاقی می کنند که تصویر تاری را به وجود می آورند و بعضی دیگر اصلا یکدیگر را قطع نمی کنند.
هنگامى كه قرنيه داراى اوعجاج باشد، شما مبتلا به “آستيگماتيسم قرنيه‌اى” هستيد.هنگامى كه عدسى داراى اوعجاج باشد ” آستيگماتيسم عدسى” داريد. هر دو نوع آستيگماتيسم، تارى ديد ايجاد مى‌كند، اما اغلب موارد آستيگماتيسم ناشى از نايكنواختى انحناى قرنيه است. فرد مبتلا به آستيگماتيسم هم در فاصله نزديك و هم در فاصله دور تارى ديد دارد . آستيگماتيسم معمولاً از هنگام تولد وجود دارد و ممكن است با دوربينى يا نزديك بينى تركيب شود.
معمولاً اين عارضه ثابت مى‌ماند و در طول زمان بهتر يا بدتر نمى شود.کودکانی که به این عارضه دچار هستند، برای دید واضح، معمولا سر و شانه ی خود را به یک طرف کج می کنند. اما بسياری دیگر كه داراى مقدار اندكى آستيگماتيسم هستند، نياز به عمل تصحيحى ندارند.
ممكن است آستيگماتيسم در نتيجه وارد شدن آسيب به چشم بيمار يا جراحى رخ دهد. آستيگماتيسم با مطالعه در نور كم يا تماشاى تلويزيون از فاصله نزديك بهتر يا بدتر نمى‌شود.